اینقد میزنم تا درخت بشه!

خیلی کلنجار رفتم، خیلی به تعویق انداختم، ولی ته تهش گفتم همینه دیگه! با مترونوم نمیزنم فوقش جلوش! یا فوقش میگه ریتمت مشکل داره و برو درست کن! به هرحال اون نیم ساعت رو یکجوری طی میکنیم! به فکرم اومد که به حرف بگیرمش! به سوالات بنیادی! به مسیری که بهم پیشنهاد میده! ولی خوب چی آخرش؟ من میرم پیشش قطعه بزنم اونم اشکالاتم رو بگیره و درس جدید بده، حالا اینکه هیچی رو روال نیست، تقصیر من خیلی نیست! قطعه هاش سخته! منم همه زندگیم پیانو نیست! یکجوری بهم قطعه میده و انتظار داره روزی دو سه ساعت فول تمرکز تمرین کنم! نه قشنگم! تو آشفتگی زندگی الانم از این خبرا نیست! میزنم، ولی نه اونقد که پرفکت بشه! اونقد که یک چیزی دربیاد ازش! و اون چیز رو مرددم برم پیشش بزنم و بگم بعد یک ماه اومدم با این یک صفحه و هشت خط!!! خرابکاری در کار...