پایان کار

بنظرم ذوق و هیجان برای نتیجه یک کار اصلا معنی نداره، یعنی اصلا وجود نداره، من وقتی جیگرم داره کنده میشه سر جمله جمله این قطعه، سر ریتم، سر کوک، سر لهجه، سر تنفس درست، جمله بندی و دینامیک و هزار کوفت دیگه، وقتی هنوزم کار داره، واقعا روزی به اجرا برسه من خر ذوق میشم؟ ملت کف و سوت بزنن چی؟ نه واقعا نمیشم، چون ذره ذره به اینجا رسوندم خودمو، کاملا نرماله خوب بشه، مطمینا شبش هم راحت میخوابم و به هیچی هم فکر نمیکنم،...استادم گفت وقتی دانشگاه تهران قبول شدم، وقتی از زیر سر درش رد شدم، هیچ حس خاصی نداشتم، چون پوستم سرش کنده شد، چون میدونستم به اینجا ختم میشه،...

جور دیگه اش اینه که تلاش میکنی و نتیجه نمیگیری، حس غم اون هم بی پایانه و تلخ و تجربه اش کردم خرابکاری در کار...